Algemeen wordt de Prinkensmolen betiteld als de oudste windmolen van de provincie Antwerpen. Hij werd rond 1200 opgericht door de Heren van Diest. Omstreeks 1500 kwam hij in handen van de Prinsen van Oranje en wellicht werd hij vanaf dan Prinskensmolen genoemd.
De Prinskensmolen stond buiten de dorpskom, niet gehinderd door bomen of huizen, op het einde van de Berg. Op 't Eindeke, zegden de mensen vroeger. Zo heet nu ook het korte straatje dat vertrekt vanaf de Olmsebaan en dat naar de statige oude reus leidt.
In 1968 verloor de molen een roede en geraakte hij ernstig in verval. De molen kon op het nippertje van de afbraak worden gered toen hij in 1969 werd beschermd als monument. Maar de aftakeling duurde nog 12 jaar voort en begon katastrofale afmetingen aan te nemen. 'De Prins' werd een gevaar voor spelende kinderen, voor de hele buurt. De Prinskensmolen was de dood nabij.
In 1978 kocht het lokaal bestuur de molen. Er volgden kleine restauraties en onderhoudswerken. Molenaars-vrijwilligers Jef Druyts, Jan Melis en Lieven Dockx bemaalden en verzorgden de molen tientallen jaren.
Tijdens een renovatie aan de wieken en bij een grondige inspectie in 2015 werd duidelijk dat de houtworm veel schade had aangericht. Heel wat balken en verbindingen waren er veel slechter aan toe dan was gedacht. Een nieuwe grondige restauratie is nodig om de molen te redden. Het lokaal bestuur besloot om de molen buiten werking te stellen tot de constructie volledig is hersteld. De wieken werden verwijderd.
In het voorjaar van 2017 werd de molen van zijn voet gelicht en de houtworm bestreden. De molen blijft nu ter plaatse tot de restauratie kan beginnen. Het is wachten op de nodige subsidies van de overheid. Dit kan verschillende jaren duren.
