Een thuisslachting is de particuliere slachting van een dier die plaatsvindt buiten het slachthuis, thuis bij de particuliere eigenaar van het geslachte dier.
Volgens federale wetgeving is thuisslachting van runderen en paarden verboden.
Sinds 1 januari 2025 geldt er in Vlaanderen ook een verbod op het thuisslachten van schapen, geiten en varkens, behalve voor actieve landbouwers en personen die in het bezit zijn van een getuigschrift van vakbekwaamheid voor het slachten van dieren. Enkel voor deze diersoorten en personen kan de gemeente dus een slachtaangifte afleveren voor een thuisslachting.
Het slachten van deze dieren door andere personen moet in een erkend slachthuis gebeuren.
Pluimvee, konijnen en gekweekte wilde hoefdieren mogen nog thuis geslacht worden. Een slachtaangifte is niet nodig voor deze diersoorten.
Voorwaarden:
- het vlees van deze slachtingen moet uitsluitend bestemd zijn voor eigen consumptie binnen het gezin van de eigenaar van het dier.
- Ze moeten verdoofd worden vooraleer geslacht te worden.
Rituele slachtingen
Kan plaatsvinden in een slachthuis of op een erkende tijdelijke slachtplaats. Dus nooit thuis. Het dier moet altijd verdoofd worden voor de keelsnede. Enkel bij volwassen runderen mag de verdoving onmiddellijk na de keelsnede gebeuren. Voor de slachtingen op erkende tijdelijke slachtplaatsen moet de gemeente een bewijs van aangifte voor een slachting afleveren.
procedure
Als je voor de eerste keer een dier thuis wilt (laten) slachten, heb je een persoonlijk registratienummer van het Federaal Agentschap Voedselveiligheid (FAVV) nodig. Het registratienummer is geldig voor alle slachtingen die je in de toekomst wil (laten) uitvoeren. Je kan dit persoonlijk registratienummer aanvragen bij het lokaal bestuur.
Een slachtaangifte kan telefonisch gebeuren, minstens 2 werkdagen vooraf. Hiervoor heb je het registratienummer van FAVV en ook het beslagnummer van het dier nodig.
Dit aangiftebewijs blijft acht kalenderdagen geldig en is gratis.